مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
ثُبات شیعه ز فیض دعای فاطمه است گل مُحب علی، خاکِ پای فاطمه است خـدا مـرا ز در خــانـه‌اش جـدا نـکـنـد پناه سائل و مسکین سرای فاطمه است حدیث چهـره نهـان کـردنش ز نـابـیـنا حکایتی ز عـفاف و حیای فاطمه است هرآن کسی که بُود فاطمی، به رستاخیز به زیـر سـایـۀ امن لـوای فاطـمه است مـیـان آن در و دیــوار و آتـش بــیـداد نوای «فضه خُذینی»، صلای فاطمه است به پـاس حـفـظ امـامش به کوچه‌ها آمد وگرنه معبر و کوچه چه جای فاطمه است اگرکه جان خودش را فدای حیدر کرد مدیـنه شاهـد این ماجـرای فاطمه است قسم به جان حسینش، که کربلای حسین حقـیقـتی ز غم و کـربلای فاطمه است قـسم به حرمت بازو و پهلویِ مجروح ظهور حضرت مهدی دوای فاطمه است همیشه دست نیازم اگر به دامن اوست نوشـته‌اند «وفایی» گـدای فاطمه است |